مامانی

سلام مانترا کوچولو.  داشتم از خونه می اومدم بیرون خواب بودی. ولی می خندیدی. خدارو شکر بیدار نشدی. جمعه روز مادر بود. وقتی پنجشنبه از سرکار اومدم خونه دستاتو به سمت من باز کردی و بلند گفتی مامانی. هوم. خب این بهترین کادویی بود که می تونستی بهم بدی. ازت ممنونم. خیلی ذوق کردم. بابایی هم شنی  گفتی. اونم خوشحال شد. بعد از ظهر هم رفتیم پیش مامان بزرگ بابایی. براشون هدیه بردیم. چون سا شنبه خونه مادرجون بودیم نمی تونستیم دوباره بریم اونجا. راه زیاده. تو سختت می شه. اما مادرجون یعنی  مامان بابایی رو هم پنجشنبه دیدیم. همه چیز خوب بود. من برات یه هدیه خریدم. دو تا النگو. خیلی ساده و قشنگ. این هدیه به خاطر اینه که تو به دنیا اومدی و باعث شدی من مادر بشم. ازت ممنونم. که بچه ما شدی. 

حالا دیگه خوب یادگرفتی چهاردست و پا راه میری. یک هفته می شه. تند تند هم می ری. صداهای جدید درمیاری. با دهنت آهنگ می زنی. تو هم با آهنگ های مورد علاقت واسه خودت می خونی. امیدوارم به زودی صدای آواز خوندنت رو بشنوم. دارم می رم ماموریت. الان توی راهم. یکساعت و نیم طول می کشه برسم. فک کردم بیام واست یا خورده بنویسم. بعضی وقتا اونقد سرم شلوغ می شه یادم می ره بیام اینجا. اما در همه حال به فکر توام. عاشقتم.