یه بوس بده

    سلام مانترا کوچولو. عزیز دلم. صبح هنوز بیدار نشده بودی وقتی میومدم.  شیر خوردی عوضت کردم. بیدار نشدی خدا رو شکر. دیشب بهت می گفتم منو ببوس می خواستی صورتمو بخوری خیلی با حال بود. بعدشم که با شماره 123 محکم بغلت می کردم تو هم یاد گرفتی. کم کم داری را می افتی. لبه مبل رو می گیری وا میستی. اما هنوز از دندون خبری نیست. مادر جون می گه عیب نداره. هر چی دیرتر بهتر. تو فقط سالم باش من هیچی از خدا نمی خوام. راستی موهات بلند شده. اما اونقد موهات صافه که هیچی بهش وانمیسته. مثل خودم. من و خاله پرستو خیلی سنجاق و گل سر گم می کردیم. هیچی روی سرمون وانمیستاد. تو هم یه دونه گم کردی. حتی از اون چسبی ها هم به موهات نمی چسبه. خدا رو شکر که یه چیزت به من رفت حداقل موهات مث خودمه وگرنه هیچیت شبیه من نیست. هیچیت. کلا عین بابایی هستی. این روزا دارم سعی می کنم کمتر از بابت اینکه روزا نیستم پیشت غصه بخورم. خب خیلی برام سخت بود از اینکه من توی اداره باشم و از با تو بودن لذت نبرم. و دیگران با تو خوش بگذرونن. البته دیگران غیر از بابات. قبل اینکه اداره شروع بشه اصلا این حسمو پیش بینی نکرده بودم. کلا من آدم حسودی نیستم. اما این قضیه حسادت منو تحریک کرد. دارم با این موضوع کنار میام. بهرحال این اتفاق دیر یا زود می افتاد. اینکه داءم نمی تونم کنارت باشم. باید قبولش کنم. امیدوارم هیچوقت فک نکنی که حتی یه لحظه هم می خوام پیشت نباشم. من تمام لحظه های تو رو می خوام. ولی خب چاره ای جز این ندارم. باید فکر کنم که خدا رو شکر وقتی من نیستم بابایی می تونه پیشت باشه. خیالم خیلی راحت می شه. از طرف اداره مون خانوم ها رو می خوان ببرن کاشان دو روزه. فک کردم غیر ممکنه منم برم. چون تو خیلی اذیت می شی اگر بخوام ببرمت. بابایی بهم گفت تو برو مانترا رو نگه می دارم که این اصلا امکان پذیر نیست. عمرا اگه من بذارمت دو روز بدون تو برم تفریح. بعد خودش گفت منم میام . ببینم شرایط اداده چطوریه. اگه اون نیاد محاله من و تو بریم. بدون اون خیلی سخت می شه. اگه بریم این اولین مسافرت تو حساب می شه. آزمایش خوبیه که ببینیم تو توی سفر چطوری هستی. دوست ندارم اذیت بشی. هنوز خیلی کوچیکی عزیز دلم. راستی درختای پرتقال و نارنج کلی بهار آوردن. هوا اونقد خوشبواه که نگو. زمین خیلی قشنگ شده . خوشحالم که تو هستی و این همه چیزای قشنگ رو می بینی . خیلی دوستت دارم.