واکسن یک سالگی

مانترا جونم سلام. عزیز دلم. عشقم. قرار بود اون هفته دوشنبه واکسن یک سالگی ات رو بزنیم. که من به خاطر تعطیلی سه شنبه بمونم پیشت. اما شبکه گفتن که این واکسن ها ی یکسال به بالا رو فقط شنبه ها می زنن. خب امروز واکسن داری دیگه. مادر جون عالیه دیشب اومد خونمون که موقع واکسن پیشت باشه. دیروز خاله فیروزه و فرشته اومدن خونمون. خیلی گرم بود. با هم رفتیم بیرون. اما جایی که خاله دوست باشه با وجود جنگل، خیلی گرم بود. همه اذیت شدیم. تو هم اول ورودمون آب یخ رو ریختی که چیزی نشد، آخرش هم آب گرم رو ریختی که کمی ریخت روی پات اما چون یخ داشتیم خوشبختانه چیزیت نشد. خب خیلی ازت مراقبت می کنیم. اما تو، حتی یک لحظه هم بی حرکت نمی شی. هیچکس باور نمی کنه یه دختر اینقدر شیطون باشه. هر چند به قول بابایی ما یه بچه ی اینجوری می خواستیم. حالا یه جوری کلید برق رو خاموش روشن می کنی انگار توی یه مسابقه برنده شدی، خب وقتی می بینم چطوری خودت رو از روی یه مبل  پرت می کنی روی مبل دیگه با خودم می گم این بچه معرکه است. اصلا از هیچی نمی ترسی. این یکیت به خودم رفته. نه اینکه بابایی بترسه من نترسم ها. منظورم اینه که تا کاری رو بخوای انجام بدی، تمومش نکنی ول کن نیستی.می دونم همین ویژگی ات باعث می شه آدم موفقی باشی، می دونی، پشتکار مهم ترین عامل موفقیته. اصلا اصل موفقیته.به نظرم نود درصد عامل  موفقیت تلاشه. بقیش رو می شه یه جوری حل کرد. و من امیدوارم که تو اینو درک کنی . با تلاش و کوشش از قابلیت هایی که داری مثل سلامتی  و هوش و زیباییت استفاده کنی تا موفق بشی. و من  می دونم که تو راهت همین موفقیته. تو اومدی که دنیا رو تغییر بدی. در حد توان خودت کاری کنی و به وظیفت در مقابل دنیا عمل کنی...

هنوز راه نمی ری.انگار هنوز جرات پیدا نکردی که خودت بدون کمک راه بری، اما خب مهم نیست. هر وقت وقتش بشه راه می ری. من نگران این چیزا نیستم. همینکه تو سالم هستی خدا رو شکر می کنم.

غروبا یه خورده با هم ورزش و ورجه وورجه می کنیم. تو خوشت میاد. خودت هم الکی ادای ورزش کردن رو در میاری. آروم یاد گرفتی، می زنی توی صورتت ادای وای وای رو در میاری. پشت دستت هم می زنی، خیلی با حال می شی.

امیدوارم این واکسنت رو هم راحت بگذرونی. عاشقتم مامانی. دوستت دارم.